Bom!

N'aptim tabi, ara sokağa daldım. Aynı sokağa dalan iki yabancı olarak "Umarım karşılaşmayız" temennisiyle.

***

Küçükken her küçük eylemimizde heyecan, gerilim, beklenti yaşatan oyuncuk.

3 gündür bom oynuyoruz. 1 gün arayla önce 200 mêtre uzagimizda bir akşam izzetpasa'da, sonra da bugün, daha henüz yeni, birinci dereceden tanıdik bir sahsin 100 m yakınında, Astoria'nin oralarda. Bizden sadece 100 metre daha talihsiz. Realize edemedigimiz gerçeklik gittikçe yaklaşıyor gibi.

Kah polisiyenin kurulus yıldönümünde kah kendi kuruluş yıldönümünde bir düğün magandaligidir gidiyor; işte karşınızda bomba patlatan kafası karisik kötü karakter PKK, beyin terk, ben de iptal.

İlla bir doğum günü kutlanilaksa benim geçmiş doğum günüm bunun icin biciis kaftan, kendi aralarında küçük bir kutlama yapabilirler, gerçekten. Yok polisiyeymis, yok pkk'nin kurulusuymus böyle özel günleri beklemeye gerek yok diye düşünüyorum.

Şunun surasinda zaten biz bizeyiz, Enlem düzeyde sepet sallasan ekmek koyacağız, o derece; aramızdaki mesafeler bir uzaktan kumanda yakınlığında. Onlar düğmeye basıyor biz uçuşuyoruz. Dünya instagraminda küçük komik bir videonun habersiz kahramanları. Iste bu milletce talihsizlik seviyemiz. Caps yapılmaya musait bir günlük rutinin içindeyiz.

Şu mübarek sınav dönemi ders notu dolu tombul çanta taşırken, ders çalışmak için kütüphaneye gitsem mi diye düşünürken bile 2 kez düşündüren durumlar. Durakta beklemeyip otobüslerin üzerine de paraşütle atlariz artık. Cozumcul olmak gereken zamanlar.

Ama hala ciddi ciddi korktum mu, hayır. Sadece biraz heyecan yaptım. Kitlenin psikolojisi ve atmosferdeki enerjiye bakan masumcuk, bilinçsiz kalabalığın arasında bir bilincsiz küçük zavallıcık daha, inşaat seyreden dayilarimiz gibi. İnsan bir anda kendini eylem yoksunu, sadece bakarken buluyor. 1 dakika falan tabi, zamanın hızlı aktığı vakitler. Öyle ki 1 dakikayla yüzlerce insan kurtulur.

N'aptim tabi, ara sokağa daldım. Aynı sokağa dalan iki yabancı olarak "Umarım karşılaşmayız" temennisiyle.